Heel vroeg op, hondjes uitgelaten, instructies geschreven voor de oppas en op naar Heerle waar de Standaard Jachthonden Proef van de weimaraner vereniging gehouden werd. Proeven lopen met twee honden is toch wel een dingetje. Bij de trainingen ging het altijd wel redelijk en bij de proef in Tull en t’Waal ging het, met hulp van mede proef lopers ook goed. Tiko kan goed blijven wachten als ik met Gus aan de beurt ben, andersom vind Gus het heel moeilijk en mekkert hij behoorlijk als hij aan de riem vastgebonden moet wachten.
Een paar keer heeft Wim me geholpen, dat was fijn, een hondenman. Maar het blijft toch stressen. Deze keer deed Gus de onderdelen over het algemeen beter dan Tiko. Gus heeft wel een paar punten vergooid, hij had opeens zoiets van: “ik heb het gehaald dus hier heb je het ding”, en dan spuugde hij de dummy, de rubber eend en de kraai voor mijn voeten neer. In plaats van netjes met het apport in zijn bek voor me te gaan zitten. Dus helaas…daar krijg je punten aftrek voor. Nou, denk ik dan, hij is pas een jaar en drie maanden, dus dat komt nog wel.
Van de dertig weimaraners die meededen, zijn er vijf voor het A diploma op gegaan. Tiko ook! Best trots op hem, de eerste duif heeft hij nog netjes luisterend naar mij, geapporteerd, maar bij de tweede duif op 130 meter , tja, toen is hij weer voor zichzelf begonnen. Wanneer valt dat kwartje nou en komt hij er achter dat als hij mijn aanwijzingen opvolgt, hij veel sneller bij die duif komt? In elk geval heeft hij niet lopen piesen, altijd de positieve dingen zien, dan maar! Gus bleek het twee na beste hondje te zijn bij de B onderdelen, dus ik ben supertrots, en we gingen met een beker naar huis!
