Vandaag even naar de Wildfair in Renkum geweest met Gus. Simone Beumer was daar om demonstraties te geven met haar zweetwerk hond maar je mocht ook je eigen hondje inzetten om het te proberen. Ze had gisteren al korte spoortjes uitgelegd. Gus deed het goed, alleen hij was niet echt gewend aan die lange lijn die er achter aan hing. Dat is natuurlijk even wennen. Zweet betekent in jagers termen bloed. Als een ree of wildzwijn aangeschoten is of aangereden, dan is het belangrijk dat het zo snel mogelijk uit zijn lijden verlost wordt. Bovendien loopt het soms door de adrenaline nog honderden meters door en is het niet meer te vinden, wat natuurlijk zonde is. Je schiet voor op het bord. Dan is een goed getrainde zweetwerkhond onmisbaar. Een weimaraner kan dat heel goed leren. Zelf moet je ook heel geconcentreerd zijn. Je moet het wondbed bestuderen, je hond lezen(zit hij nog op het goede spoor) bloed druppeltjes opmerken en je gaat midden door het bos, dus je moet ook nog eens uitkijken dat je niet struikelt. Ben ook nog even bij Piet van Ieperen langs geweest, die was er met allerlei soorten wild en je mocht je hondje inzetten op zo een manier dat hij over een hekwerkje heen moest. Gus vond het maar gek, op de heenweg sprong hij er netjes over, maar terug met het wild in zijn bek is hij omgelopen. Weer wat om te oefenen! De vos daar had hij eerlijk gezegd moeite mee. Ook dat gaan we trainen.
