Zintuigen zijn voor honden heel erg belangrijk en direct gekoppeld aan emoties. Een hond werkt onder anderen met reuk en tastzin. Dat zie je heel duidelijk bij pups, alles willen ze in de bek nemen om te voelen wat het is. Maar de reuk is het belangrijkste. Als ik een dummy of een speeltje dat ik meegenomen heb op de wandeling weg gooi voor Bicha, dan hoor je hoe ze met haar neus zoekt, ze snorkelt er gewoon bij. Wat ik ook wel eens tijdens de wandeling doe is me, samen met de groten, verstoppen. De bedoeling is dan dat Bicha mijn spoor gaat volgen met haar neus. Ze gaat daardoor op me letten. Ik moet zeggen dat ze me toch altijd wel goed in de gaten houd. Als ze kennis maakt met een andere jonge hond, en ik en mijn groten al doorgelopen zijn, dan roep ik haar expres niet, wel houd ik in de gaten wat ze doet, natuurlijk. Maar ik ben trots op haar, ze merkt dat ik doorgelopen ben, en komt zonder dat ik hoef te roepen met me mee.
Waar ik met Bicha ook veel mee bezig ben is het ‘blijf’ en het ‘vrij’ commando. Het hele ritueel van ‘zit en blijf’ bij het uit de bench mogen, bij het uit de tuin mogen en bij het mogen beginnen met eten wordt uitgebouwd. Ik kan al een paar passen naar achteren doen, de straat op, en ze blijft netjes zitten. (soms ook niet, hoor) Het is natuurlijk voor mij makkelijker te trainen dan voor iemand die de pup alleen heeft. Tiko, Maxim en Gus blijven ook netjes zitten wachten tot ik ‘vrij’ zeg. Wat ik ook heel belangrijk vind is dat ze me in de ogen kijkt, dan pas laat ik haar gaan. Het is een soort oefening van zelf beheersing, omdat ze niet aan de riem zit of op een andere manier begrensd wordt.
Donderdag ben ik met haar naar de dierenarts geweest voor de, verlate, twaalf weken enting. Alles is goed gegaan, ze weegt nu 11 kilo en 800 gram. Minder dan verwacht, maar ze is gezond en super levendig, ik zal haar wat meer voeren. Bicha en haar broertjes en zusjes zijn vandaag al weer 14 weken oud. Wat vliegt de tijd!
