Allereerst een aankondiging: Gamepoint Thunder oftewel Tiko, heeft vier weken geleden Barkshoorn Aila, roepnaam Bumper, gedekt. Gisteren is via een echo vastgesteld dat ze drachtig is! Er zijn ongeveer 8 vruchtjes geteld en rond 19 december zal het nest geboren worden. Bumper is een kleindochter van mijn Ko. Tiko is een kleinzoon van Tiki; volle zus van Ko’s vader. Ergens zijn we een lijn teelt op het Classic Dreams T-nest aan het doen maar toch zal de inteelt coefficient van de pups maar 1.192% zijn over 10 generaties berekent. De ouders van dat Classic Dreams T-nest, Cottilion’s Acumen Ambria (een langhaar weimaraner) en Arto vom Nollenwald, zullen de meeste invloed uitoefenen op het genenpakketje van de pups. Dus sommige van deze pups zullen, net als Tiko, een langhaar-gen dragen. Daar zullen de aanstaande eigenaren profijt van hebben maar ook rekening mee moeten houden als er fokplannen zijn. En dat hoop ik maar! Voor meer info mail naar; stalbarkerheide@gmail.com
Dan nieuws van Gus. Zaterdag 2 november zijn we naar de Bleiswijk International Dogshow geweest en met succes, hij werd eerste van de reuen open klasse. Nu nog één show als hij 27 maanden oud is. Als hij daar wint is hij Nederlands Kampioen. De dag erna zijn we naar Friesland gereden voor de ZSP. We hebben bij Machteld van der Linden van The Coachhouse drie zweet oefensporen gelopen ter voorbereiding op de Zweet en Sleepspoor Proef van de weimaraner vereniging. En dat heeft hij gehaald met 27 punten. Het zweetspoor ging met heel veel zweet van mijn kant, en de twee sleepsporen heeft hij echt heel goed gedaan, trots op mijn Gusje!
Zaterdag 9 november ben ik met Tiko en Gus naar een heuse hondenrenbaan geweest in Lelystad. Er zijn twee soorten rennen, die waar de honden gewoon achter ‘het haas’ aan een renbaan rond rennen en het Coursen, een soort van parcours met haken en bochten op het midden van de baan. Vooralsnog heb ik ze ieder apart laten lopen. Eerst maar eens kijken of ze het spelletje met ‘het haas’ überhaupt begrijpen en er achter aan gaan. Nou dat deden ze allebei maar al te graag. Ze renden als een gek achter die pluim van plastic strips aan maar waren aan de finisch best gedesillusioneerd toen ze er achter kwamen dat het geen echt beest was. Jammer dat het weer niet zo meewerkte. Maar de volgende dag was het stralend weer en konden we weer met echt wild trainen. Ook mooie foto’s!
Tiko is aan de beurt, Gus moet even wachten. Fotograaf; Hendrik van Harskamp
