De era van Isis is voorbij. Een periode van op en neer, een tijd van vreugde maar ook groot verdriet. Zo is het leven!
Isis, je hebt me alles gegeven. Je ging er altijd vol in; bij de trainingen, bij de proeven, je pups, wandellen, achter de konijntjes aan. Je was zo slim om aan de andere kant van het bosje te gaan staan. Mijn andere hondjes joegen de konijntjes eruit en jij ving ze op. Drie mooie nesten heb je me gegeven en wat was je een goede moeder! En zo gauw als het mocht, moederde je ook nog eens over de pups van Pepper en Maxim.
Je was klein van stuk maar had een groot ego! Je was voor niemand bang, de eerste die aansloeg als er een vreemde aan de deur stond, en de laatste die ophield met blaffen. Je zou ze wel eens even! En dan de tijd dat je bij mijn oudste zoon hebt gewoond om hem op te vrolijken in donkere tijden! Wat een geweldige steun was je voor hem, dat heb je toch ook maar voor ons gedaan!
Dertien jaar lang heb ik kunnen genieten van je liefde, trouw, je knuffels, je gehoorzaamheid en je slimme streken. Ik ben blij en dankbaar voor de tijd die we samen gehad hebben!
Nu ben je samen met Freia, Zoey en Ko; run free Isis!
