Allereerst, met Maxim gaat het goed, vorige donderdag weer bij de dierenarts geweest om te wegen. Ze is in de week ervoor 3 kilo aangekomen en weegt nu 38 kilo schoon aan de haak. Ze heeft een vreselijke honger, als het aan haar ligt eet ze voor tien. Maar dat zit er niet in, dus zoveel krijgt ze niet. Ik houd haar rug en haar billen in de gaten zodat ze zelf niet te zwaarlijvig wordt. Ze voelt zich ook prima. Als ze draaft dan hoor je nu haar tietjes tegen elkaar klappen, zo schattig. En gisteren avond, na de MAP met Gus, kwam ze bij me op schoot liggen en kon ik de puppen voelen! Dat is altijd weer zo een magisch moment!
Gisteren was de dag van de MAP met Gus. Ik dacht, ik schrijf maar in. Dit jaar had ik me voor geen enkele proef ingeschreven en het begon toch te kriebelen. Meervoudig Apporteer Proeven zijn echt heel leuk om te doen, maar niet voor getraind met Gus. Voor B niveau bestaat de proef uit zes onderdelen van elk twee apporten. En omdat er met wild gewerkt wordt vind Gus het helemaal geweldig. Dit zou dan een dagje voor Gus zijn. ALS we mee zouden mogen doen want we stonden op de reservelijst …tot vorige week, toen kreeg ik te horen dat het gelukt was. Zelf heb ik totaal geen ervaring met MAP proeven, ik doe altijd mee met de Standaard Jachthonden Proeven, daar zitten ook veel gehoorzaamheids-onderdelen in, zeker in het C gedeelte. De laatste proeven die ik deed was in 2019 toen Gus net 9 maanden oud was. Hij heeft 2 B-diploma’s gehaalt met cijfers die net hoog genoeg waren om te mogen ‘Mappen’. We hadden ongelofelijk mooi weer voor oktober en bovendien, mijn beste vriendin Tamara deed ook mee en ik kon aansluiten in haar groep. Ooit heb ik eens met een MAP meegedaan met Ko, vader van Maxim. Dat was niet zo massaal als deze. Hier deden 50 combinaties mee, 21 in de A en 29 B honden. Van de B honden hebben 11 hun diploma gehaald en al hebben we het laagste aantal punten, ik ben er toch apetrots op dat hij al het wild binnen heeft gehaald.
Gus was het niet gewent dat hij, gelijk nadat het eerste apport binnen was, weer uitgestuurd zou worden. Hij had dan de neiging om bij het tweede apport de richting niet aan te nemen die ik hem gaf. Wilde liever daar gaan zoeken waar hij het eerste stuk wild had gevonden. Ook was er een onderdeel met twee markeer apporten. Gus moest na het eerste schot en het gevallen wild, een kwart slag draaien en dan het tweede schot en het tweede wild markeren. Hij sprong bijna in op het eerste schot, en heeft dus het tweede stuk wild gewoon niet zien vallen. Nadat hij de eerste kraai binnen had, die tussen namaak-kraaien-lokkers lag, ook al totaal onbekend, heb ik hem een kwart slag gedraaid en op de goede gok vooruit gestuurd. Hij heeft een neus die altijd open staat dus dat kwam goed. Als aller laatste onderdeel moest hij een eend die op het water was gevallen binnen halen en daarna moest je hem iets links naar de overkant sturen waar ook een eend lag in de bosjes. Nou, dat water was een grote modderpoel en hij moest lopen. Dat deed hij zo langzaam dat het langzamer ging dan zwemmen, en hij zwemt al zo langzaam…. Toen iets naar links naar de overkant gestuurd en weer ging hij toch liever naar de plek waar hij de eerste eend in de modder had gelegen. Het heeft me heel veel commando’s gekost. Ik stond echt te shaken van de spanning. Toen hij terug kwam en de eend netjes afgaf op het nippertje binnen de tijd, kon ik wel janken.
