Wat vliegt de tijd, morgen zijn de pups alweer 6 weken oud. Ze zijn fantastisch! Allemaal speels en heel vriendelijk en mensgericht. Wel slopers, nu! Nix is veilig! Dozen, maar ook speeltjes en de kleedjes moeten er aan geloven. Ik heb buiten lok-kraaien staan, twee op de armleuningen van mijn teakouten bank en eentje, nu, op de grond. Die heeft het zwaar te verduren. Maar ik herinner me goed de Meervoudige Apporteer Proef die ik met Gus deed, zeven weken geleden! Een onderdeel met een kraai tussen de lokkers. Die had hij nog nooit gezien dus dat was even checken. Gelukkig is hij gek op kraaien dus hij kwam netjes terug met de echte!
Alle pups hebben nu hun baasjes gevonden. Drie gaan er naar families die al een door mij gefokte weimaraner hebben. Niet alleen een compliment voor mij als fokker, ook fijn voor de pups, al een maatje in huis en ik ben blij met ervaren eigenaars! Zo wie zo vind ik dat ik ongelofelijk geboft heb met alle eigenaars! Morgen is er weer een weeg momentje en maandag gaan we met zijn allen naar de dierenarts voor de medische check en de eerste enting. Maxim doet het heel goed, ze voert nog steeds, soms zittend of staand. Ze ruimt nog steeds de boel op als ik niet snel genoeg ben. Als de pups moeten plassen doen ze dat op het lek-matje voor de openslaande deuren of als ik geluk heb buiten. Voor de grote boodschap gaan ze nu het liefst naar buiten. Dat geven ze keurig aan. Ik heb nu drie weken vrij en besteed al mijn tijd aan de pups, poep en plas opruimen, eten klaar maken, binnen dweilen, buiten spuiten, de was machine draait de hele dag, en tussendoor ff met de grote honden wandellen, en snel boodschapjes doen. Ik laat ze niet alleen als ze niet slapen. Tot nu toe hebben we het weer mee. Niet al te koud en weinig regen. Duidelijk is dat het langhaartje helemaal geen last heeft van de kou, ze blijft altijd het langste buiten en valt vaak uit de kist als ze liggen te slapen, zo grappig. Het is een ‘high energie dog’ tenminste in vergelijking met haar broertjes en zusjes.
