Nou, het had wat voeten in de aarde! Vorig jaar ging de hele Zuchtschau niet door en dit jaar was het al twee keer uitgesteld. In eerste instantie waren buitenlanders met hun honden niet welkom, maar na een aantal mails en met vaccinatie en de PCR test vlak van te voren, is het dan toch gelukt en kregen we onze uitnodiging. Ik ben de Duitse Weimaraner Klub; Landesgruppe Nordrhein Westfalen erg dankbaar. Deze ervaring had ik niet willen missen. Tiko en Maxim heb ik thuis gelaten en mijn jongste zoon is met ze gaan wandelen tussen de middag. De dag van te voren vroeg een PCR test gedaan, waarvan ik de volgende ochtend om 5 uur de uitslag op mijn telefoon kreeg; negatief dus gaan met de banaan! Na 2,5 uur rijden in de mist kwam ik aan in Greven, waar het al een drukte van belang was. Ook een paar oude bekenden mogen ontmoeten, onder andere een fokker waar mijn eerste weimaraner vandaan kwam. Er waren 48 weimaraners ingeschreven, waarvan 18 langharen. Gus stond met 8 reuen in de open klasse. De Zuchtschau is een aankeuring die de Duitse weimaraners moeten ondergaan om te mogen fokken.
Er waren twee ringen afgezet met lint, ongeveer vier keer zo groot als de ringen die we in Nederland op shows gewent zijn. Het eerste rondje lopen we met zijn achten, en dan wordt iedereen uit de ring gebonjourd en alleen de te keuren hond mag nog eens een rondje lopen, en nog eens diagonaal heen en terug. De honden worden veel grondiger bekeken dan bij een gewone show. Bij de teven worden bijvoorbeeld ook het aantal tepels geteld, bij de reuen de ballen, natuurlijk. Het gebit wordt van voor tot achter bekeken, Gus zijn kiezen had ik beter moeten poetsen. De schofthoogte wordt opgemeten, en niet zomaar, maar op een speciaal plankje zodat er geen centimeter misgemeten kan worden. Vierenzestig centimeter schoon aan de haak! De vacht wordt beoordeeld op lengte, dichtheid en kleur, heeft de hond witte aftekening, de neuskleur wordt op het formulier aangetekend. De rest van de bouw, rug, hals en hoekingen, alles en alles. Overal komt er bij Gus; ‘korrekt’ uit de bus! Met de aantekening; Ein Rüde mit vorzüglichem, gleigmässigen, leichtfussigen und parallelen Bewegungsablauf. Die kan ik als fokker van Gus in mijn zak steken! Hij kreeg voor “formwert’ en ook voor “haarwert” een V dat betekent Vorzuglich, oftewel Uitmuntend. En hij werd ook nog eens derde van de acht reuen in de openklasse. Je kan op de foto wel zien hoe gelukkig ik met het resultaat ben!
Toen konden we door naar de afdeling Wesenstest. Daar hoef je niet speciaal voor te trainen, maar ik kreeg de indruk dat dat wel veel gedaan wordt in Duitsland. We moesten wachten en kregen zo dus al een indruk van wat er zou gebeuren. Handig is als je hond een halsband met riem heeft, maar ik had dus alleen het jachtlijntje bij Gus aan. Gelukkig kon ik een halsband lenen. Daaraan werd hij aan een lijn vastgelegd aan een paal. Ik moest mijn jas bij hem achterlaten, dat is dan de ‘Gegenstand’, iets dat hij moet bewaken. Ik moest 15 meter verderop achter een tent gaan staan, helaas kon ik hem door de kijkgaten ook niet zien. Maar toen de pakwerker, of hoe de beste man ook heet, met een doek begon te dreigen en te zwaaien hoorde ik Gus wel een paar keer baffen. De keurmeester vertelde dat hij wel ietsjes beschermend blafte, maar toen is hij weer gaan liggen bij mijn jas. Toen ik hem op mocht halen kwam de ‘pakwerker’ nog eens kennis maken, maar was Gus gewoon zijn vriendelijke zelf tegen hem.
Het volgende onderdeel, de kring, ging ook zonder problemen. Je staat met je hond aan de riem, en om je heen komen een stuk of tien mensen die kring langzaam sluiten. De keurmeester staat bij je en houdt je hondje goed in de gaten. Dan neemt de keurmeester de riem van je over, je loopt uit de kring mensen en op een meter of 6 a 7 krijg je een seintje en mag je je hond bij je roepen. Dan loop je met de hond los-volgend weer terug de kring van mensen binnen. WG 1 en WF 1, en dat is waar ik heel blij mee ben. Gewoon neutraal en ‘unbeeindruckt’, een stabiel en vriendelijk karakter, meer kan je je niet wensen! We hebben ook nog bloed afgegeven voor het isoleren en opslaan van het DNA van Gus. Grappig want hij moest omhoog springen op de stenen kennels, ongeveer een meter twintig hoog, dus ik zeg ‘hop’, en hij staat er met zijn voorpoten tegenaan. Ik til hem er helemaal op, ze nemen bloed af, en hij mag er van mij weer af springen. Dat vind Gus kennelijk zo grappig dat hij er weer op springt…. En ik zeg weer; vrij, (bij mij is omhoog, of over springen ‘hop’ en omlaag of eruit is ‘vrij’) maar een seconde later staat hij toch weer bovenop die stenen kennels….Grapjas! Afijn; vanwege corona geen uitgebreide prijsuitreiking of rozetten of zo, dus we hebben nog even samen nagepraat met Stefan, Kristhof en Ragna, die uit Belgie naar boven waren komen rijden met hun langhaartjes. Dank voor de gezelligheid, en Ragna, heeeeel erg bedankt voor de foto’s, ze zijn erg mooi!
