Dus foto’s maken! Bicha heeft één stand; hollen! En dan het liefst door de hoge ruigte. Ze is volgend weekend 11 weken oud, en wat een monster! Ik weet niet zeker of ze veel jammerd als ik aan het werk ben en zij thuis in de bench zit. De buren hebben er nog niets over gezegd. Als ik thuis ben moet ze van mij voor haar rust en die van mijn grote grijze monsters, ook regelmatig in de bench. Daar mekkert ze dan even maar daarna is ze rustig en slaapt ze een uurtje. Verder gaat ze drie keer per dag mee het bos in met de grote honden, en ze krijgt telkens meer zelf vertrouwen. Gisteren was het een stralende zonnige dag en heb ik veel foto’s gemaakt, sommigen zijn gelukt, hahaha.
Ik train met snoepjes maar das best moeilijk, want ik roep haar alleen nog als de andere ver weg zijn. Tijd dat ik alleen met haar op pad ga! Verder ook met een duifje een sleepje gelegd. Dat begon ze heeeel geconcentreerd uit te werken maar op de helft was het haar te ver, dus kwam ze terug. Toen maar met haar mee gelopen, en ze kwam netjes met het duifje aanlopen. De volgende dag ben ik in mijn tuinhekje gaan staan, en heb het duifje op straat gegooid. Dat heeft ze telkens netjes binnen gebracht, alhoewel ze hem natuurlijk heeeeel graag zelf wilde houden. Haar instinct is nog; terug naar binnen, daar maak ik gebruik van door haar dan niet langs me de tuin in te laten rennen, maar haar op te vangen en te laten zitten, gewoon ff met handen en voeten terwijl ze het duifje vast mocht blijven houden. Uitgebreid beloont met mijn stem!
