Elke week op de vrijdag train ik met Bicha bij Tamara. Ze heeft weimaraners en Bracco’s en eentje daarvan, Eva, is echt ook gek op apporteren, voor een bracco best bijzonder! In de buurt van Tamara is een natuurgebied met bospercelen omzoomd door brede paden en watersingels. Erg geschikt om lange einden vooruit te sturen maar ook om verloren te zoeken en natuurlijk het ‘over water’ te oefenen.
Twee weken geleden kwam ik er achter dat Bicha zo gefocust is geraakt op de ‘vooooooruit’, op die locatie, dat ze het commando ‘zoek-apport’ helemaal was vergeten. Die keer hadden we de dummy’s niet in het bos verstopt maar in het hoge bermgras, bovenwinds van het pad, natuurlijk. Bicha met mijn rechter hand en een wapper het ‘zoek-apport’ commando gegeven. Maar haar verwachting was heel anders. Niet erg, maar wel iets om over na te denken en aan te werken. Ze bleef maar vooruit gaan tot over de horizon want tja; op het pad kwam ze geen dummy tegen, hahaha. Ook bij de tweede keer sturen, waarbij ik haar op d’r kontje zette ter hoogte van die dummy in de berm en haar weer het commando; ‘zoek-apport’ gaf, ging ze alleen maar vooruit. Dus ik heb haar toen op de goede hoogte rechtstreeks de berm in gestuurd en toen snapte ze het.
Deze vrijdag was het weer echt niet lekker, dus we hebben tussen de hagel en sneeuwbuien door maar kort getraind. Eerst een dubbel apport, een keer vooruit sturen en een keer een verloren zoek in het naastliggende bos. Voor Eva die als eerste mocht, maken we het makkelijk en doen we de inzet plaats ter hoogte van de hazen-dummy in het bos, gemarkeerd met een schuine stok tegen een boom. Ze liet zich netjes vooruitsturen, knap! En toen draaide Tamara een kwart slag en stuurde haar het bos in. Er in er uit! Zo snel gewerkt! Toen mocht Bicha. Ik was een 30 meter naar achteren gaan staan zodat de moeilijkheid voor Bicha was dat ze vooruit moest blijven gaan langs de inzet plek van Eva. Zonder extra commando’s ging ze rechtdoor, geweldig. Nu het volgende apport; dus vooruit sturen en op 30 meter haar op d’r kontje zetten en naar rechts het bos in dirigeren. Dat ging natuurlijk goed vanwege Eva’s spoor.
Voor allebei de hondjes ook een over-water gedaan, ondanks de kou. Dat deden ze prima! Bicha ging als een speer het water over en de bossage in, ze vond de dummy maar terug bij het water had ze toch even zoiets van; ‘was echt wel koud, dat water, zal ik omlopen’, maar met één aanmoediging van mijn kant kwam ze toch netjes zwemmend terug. Soms heb je trainings dagen dat alles gewoon perfect loopt.
