Gisteren was het dan zover. Gus mocht Dalva dekken. Het is de gewoonte om dat bij de reu thuis te doen, maar bij mij in ons doodlopende straatje hebben ze de verbouw-ziekte, er worden nu wel drie huizen tegelijk drastisch onderhanden genomen, met als gevolg; allemaal busjes en werklui die hier in het rond lopen. We zijn dus maar even een stil bos in gegaan. Op zich ging het heel gesmeerd, te gesmeerd, bleek, want Meneer Gus heef binnen de kortste keren zijn zaad naast het potje geschoten. Met al dat haar had ik niet gezien dat hij er naast zat en Gus vond het wel lekker gaan, zo, dus….helaas, dan moet je ff wachten. Thuis een pizza in de oven, en toen voor de zekerheid maar naar de dekmeester afgereisd. Dat is toch echt een vakman, zeg! Binnen 2 seconden zaten ze goed en vast en ze hebben een half uur vast gestaan. Maar ik zeg altijd maar; “doppel gemoppeld held besser!’ Dus ben ik vandaag met Gus naar Dalva in Edam gereden, heerlijk relaxed in de tuin gezeten in het zonnetje, en toen Gus in actie kwam, heb ik de boel wat beter ‘gehandelt’ dan gisteren. Dalva en Gus hebben dus weer een goede 20 minuten vast gezeten. Blijf het altijd knap vinden, dat ze dat allemaal maar zonder handjes voor elkaar krijgen. Kan me voorstellen dat een beetje hulp wel gewaardeerd wordt! Hahaha.
