We trainen lustig verder en blijven, ondanks dat Gus aan het wisselen is, gewoon apporteren. Het wordt meestal afgeraden, maar ik gebruik zacht dummy’s en voornamelijk wild. De theorie is dat het bij het apporteren pijn doet in de bek, omdat het zo een fietsenstalling is. Maar door mij gefokte honden zijn vaak juist te gretig met wild, en MIJN theorie is, dan zijn ze er juist voorzichtiger mee. …of het waar is weet ik niet. Gus gaat ermee te keer alsof er niets aan de hand is. Hij mist een heleboel kiezen en twee onder hoektanden. Zijn voortanden zijn allemaal al nieuw, dat dan weer wel. Het is ook de tijd dat de meeste dierenartsen gaan vragen wanneer ze je hond moeten inplannen voor sterilisatie of castratie. Nu weet ik dat de reuen uit dit nest niet gecastreerd gaan worden. TOP! Maar voor de teven mensen, even iets om heel goed over na te denken;
1. De hond moet een operatie ondergaan en hiervoor onder narcose. Elke operatie brengt een risico met zich mee.
2. De vachtstructuur van de hond kan veranderen, de hond kan ook enorm ruiven na castratie, en dat het hele jaar door.
3. De kans op overgewicht neemt toe wanneer je de hond zijn voer niet aanpast. Castratie beïnvloedt de eiwitsynthese waardoor aminozuren (de bouwstenen voor eiwitten) minder omgezet zullen worden in eiwit. Hierdoor ontstaat er een overschot aan aminozuren, dit overschot wordt omgezet in vetten.
4. Bij gecastreerde reuen komt kanker van de prostaat meer voor. Vroeg gecastreerde reuen groeien langer door in de benen, en worden groter en hoger op de poten, ruiken lekker voor andere reuen en worden daardoor dus ook nog eens heel vaak lastig gevallen.
5. 20% kans op incontinentie (twee van mijn drie teven zijn incontinent geworden na sterilizatie). Een slecht werkende blaaskringspier is de meest voorkomende oorzaak van onbewust urineverlies en wordt vaak gezien bij de gecastreerde (in volksmond gesteriliseerde) teef. Deze incontinentie wordt veroorzaakt door het wegvallen van de oestrogenen (geslachtshormonen) na sterilisatie/ castratie. Dit heeft een negatief effect op de spanning van de plasbuis, de plasbuis wordt dan niet meer goed dichtgedrukt en blijft zelfs een beetje open staan.
6. Castratie is GEEN oplossing bij hyperactiviteit, blaffen, graven, de meeste vormen van agressie, angsten en fobieën…
7. Hevige teven worden heviger, castratie heeft een drastische invloed op de hormoonhuishouding.
8. Gedrag kan veranderen, in goede zin of in slechte zin ? Dat is een pure gok… Sloomheid, lusteloosheid, maar vooral ook onzekerheid, agressie e.d.
9. De ingreep is onomkeerbaar, dat wil zeggen eenmaal uitgevoerd is een castratie niet meer terug te draaien.
10. Verhoogd risico op artrose bij castratie op jonge leeftijd;
11. Verhoogd risico op harttumoren
12. Verdrievoudigd risico op hypothyroïdie (Een te traag werkende schildklier met allerlei nadelige gevolgen)
13. Verhoogd risico op ‘geriatric cognitive impairment’ d.w.z. achteruitgang van het waarnemingsvermogen op oudere leeftijd
14. Verdubbeld risico op kanker van de urinewegen
15. Verhoogd risico op schadelijke reacties op vaccinaties
16. Onderzoek naar tumoren hart- en vaatstelsel bij honden: gecastreerde teven hebben een meer dan 4 keer groter risico dergelijke tumoren te ontwikkelen dan intacte teven; het risico van hemangiosarcoma is zelfs meer dan 5 x zo groot. Conclusie van het onderzoek: castratie verhoogt de kans op tumoren in hart- en vaatstelsel.
17. Onderzoek onder 217 honden met miltkanker: gecastreerde teven lopen 2,2 keer zoveel risico op miltkanker (hemangiosarcoma/hematoma) als intacte teven.
18. Onderzoek osteosarcoma (botkanker) : risico voor gecastreerde honden is twee keer zo groot als dat voor intacte honden.
19. Onderzoek naar factoren die het ontstaan van melkklierkanker bij honden bevorderen: meer kans bij oudere teven, intacte teven of teven die na de leeftijd van 2,5 gecastreerd zijn; meer kans bij teven die al jong te dik zijn en bij teven die geen uitgebalanceerd voer krijgen.
20. Onderzoek naar tumoren in blaas/urinewegen bij honden: gecastreerde honden lopen meer risico.
21. Onderzoek naar (dodelijke) acute pancreatitis: het risico van acute alvleesklierontsteking is hoger onder gecastreerde reuen en teven dan onder intacte.
22. Risicofactoren chronische keratitis (hoornvliesontsteking): onder honden van 4 jaar en jonger, lopen reuen en gecastreerde teven meer risico dan intacte.
Tot puntje 9 en 10 is het nog overkoombaar, ik heb twee van de drie teven die incontinent zijn geworden, maar daarna wordt het echt alarmerend. Dus bij deze, doe het niet als het niet hoeft, als het dan echt moet, doe het dan als ze twee keer loops zijn geweest! Niet dat ze dan minder risico lopen op allerlei nare ziekten, maar dan zijn ze tenminste uitgegroeid.
