Vorige week kreeg ik berichtje; De ‘Poolse bruid’ Kosa is loops! Een paar spannende dagen van bloed prikken, progesteron bepalingen en uitslagen, en toen was het zeker, ze zou in het weekend gedekt moeten worden. Dat had ze mooi getimed! Zaterdag middag kwam ze aan, en om ze met elkaar kennis te laten maken hadden we in een redelijk stil bos afgesproken voor de eerste date. Mmmmm, Gus vond de konijnen interessanter, en Kosa was ook totaal niet gecharmeerd van hem. Gelijk had ze, eerst even achter het wild aan. Aangezien ik al zo een vermoeden had dat het zo voor een eerste keer wel eens lastig zou zijn, en aangezien het wel ook een hele reis is, 12 uur in de auto, had ik een dekmeester achter de hand, want zondag zou het dan toch echt wel gebeurt moeten zijn volgens de progesteron testen. Maar toen we eenmaal op een bankje zaten en de honden echt kennis met elkaar konden maken was het uiteindelijk in een ‘wippie’ gebeurt. Alleen zit je dan wel in het openbaar een half uur met twee honden aan elkaar gekoppeld. Weer een voordeel van langhaar weimaraners, niemand ziet het, ze staan er echt heel decent bij! Zondag ochtend nog eens, zelfde bankje, weer en plain pubiek! Meer joggers ook, maar niemand die het vreemd vind; het normale commentaar; “goh, mooie honden, wat voor ras is dat?”
