Het is ook wat met de honden fokkerij, je maakt nog eens wat mee. Voor verweggiestan-dekkingen of voor de toekomst had ik besloten om sperma in te laten vriezen van Tiko en Gus. Dat moet dan ‘gedoneerd’ worden en daar heb je een loopse teef bij nodig want geen reu laat zomaar zonder reden zijn sperma op commando lopen. De geplande sterilisatie van Maxim is dus een half jaartje uitgesteld om nog één keertje van haar diensten gebruik te maken. Een half jaar geleden al sperma afgenomen maar omdat Gus maar 5 rietjes voort bracht, net te weinig voor twee dekkingen, heb ik besloten om in elk geval voor hem nog een portie op te vangen. Maxim bloed helemaal niet meer sinds de laatste drie loopsheden, dus het was nog moeilijk om een juiste dag af te spreken, maar Tiko was wel al zo enthousiast dus de afspraak stond voor woensdag 4 augustus. Hop, met de grijze meute naar Dierenartsenpraktijk Horst. Ze stonden daar al klaar om in actie te komen en Gus, die nog niet zoveel interesse toonde in Maxim was toch wel zo hitsig dat de donatie goed verliep. Het bracht 6 rietjes sperma op van goede kwaliteit. Dat wordt vóór het invriezen gelijk gecheckt, daarna vriezen ze het in en de vrijdag wordt er een klein beetje ontdooid om het weer te controleren, zodat ze weten of de kwaliteit niet achteruit is gegaan door het invriezen. Toen was Tiko aan de beurt. Die had de vorige keer genoeg sperma geleverd voor tien rietjes en deze keer was hij zo opgewonden dat het 11 rietjes opleverde. Het voorvocht wordt dan even snel weer uit het glas gegooid want dat willen we niet hebben, net als het na-vocht. De dierenarts kwam overeind met het glibberige glaasje en het vloog een halve meter omhoog uit haar handen. Met een supersnelle actie kon ze het rechtop weer opvangen. Ik zag het goedje al op de grond liggen, pffffff! Na deze geslaagde onderneming iedereen weer in de auto geladen en op huis aan. Direct de woensdag avond werd doorgegeven dat de kwaliteit goed is. Toen de vrijdag na ontdooien van een drupje van het sperma van elk van de reuen kreeg ik groen licht. Alles prima in orde!
Maar de woensdag was nog niet voorbij…. S’avonds rond half zeven als het lekker rustig is in het bos dacht ik ze nog even alle drie tegelijk te kunnen uitlaten. De eerste week van de loopsheid gaat dan om de beurt of Tiko of Maxim aan de riem, zodat ze niet allebei tegelijk in de bosjes verdwijnen. Als Maxim dekrijp is dan loop ik of alleen met de heren of alleen met Maxim. Alles bleef rustig, Gus op de stoppels achter de duiven aan en Tiko als een soort zwaan kleef aan achter Maxim, met mij ertussenin. S’ochtens was ze nog niet erg slettebakkerig tegenover de heren dus ik maakte me weinig zorgen…. Ff kijken wat Gus doet, en hop, dacht Tiko, “ik neem mijn kansen waar!” Sta je dan met twee gekoppelde honden. Zeg maar gerust dat dat niet de bedoeling was! Ik ben niet van de ‘herhaal’ nesten, Tiko en Maxim hebben in 2018 al een keer een nest gehad. Ook al was dat een goed nest, mooie gezonde pups met een goed karakter, maar vier honden daarvan hebben ook al weer pups gehad, dus voor de Nederlandse populatie ruim voldoende! Bovendien is het tegen de regels van de weimaraner vereniging. Maxim is nu pas eigenlijk heel erg slettebakkerig en de heren heel erg hitsig dus het kan wel eens allemaal veel te vroeg zijn geweest. We gaan het zien.
