Gus is terug! Vanochtend stonden er weer drie hondjes beneden aan de trap te kwispelen! Gus is voor training een maand naar Zweden geweest. In het hoge Noorden vlak bij Finland woont Anna-Lena, een hele goede, professionele trainster. Ze heeft met Gus vorig jaar al zijn HZP gedaan. In Duitsland zijn er drie belangrijke proeven die je met je hondje kan doen, als je tenminste een jacht acte hebt! De VJP; Verbands Jugend Prüfung, de HZP; de Herbst Zucht Prüfung en de VGP; de Verbands Gebrauchs Prüfung, het hoogste wat je kan halen. Vorig jaar is hij voor twee weken bij Anna-Lena in training geweest en heeft hij zijn HZP gehaald met 180 punten. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik zelf niet met hem train, want je HZP haal je niet zomaar. Gus had toen al verschillende Standaard Jachthonden Proeven in Nederland gelopen en ook zijn Zweet en Sleepspoor proef van de WSH gedaan. En nu dit jaar een maand weg! Door alle drukte rondom mijn verbouwing en de geboorte van mijn nest zijn die vier weken wel omgevlogen! Gisteren heb ik hem op de proeven locatie in Duitsland opgehaald. Eerst natuurlijk mijn corona test gehaald en schoon bevonden maar ik kon bij de grens gewoon doorrijden, honderd euro armer! ‘s Avonds met Gus op schoot lekker liggen kroelen en de viltplukken uit zijn oren gekamd. Wat heeft hij er hard voor moeten werken en wat was hij moe! De verschillende onderdelen worden in twee dagen gelopen en beoordeeld. Onder andere de zweet spoor proef, die een ‘übernachtfärte’ was, werd op de zaterdag afgenomen.
En dat was vrijdag dus wel heel veel voor een jonge hond als Gus. Hij heeft eigenlijk voor alles volle bak gekregen, maar aan het einde van de dag kwam hij met een eend terug aan land en viel hij gewoon zelf voor de voorjager neer en liet de eend uit zijn bek vallen. Dat was echt vermoeidheid want al een jaar lang komt hij uit het water en biedt die eend, of gans of meerkoet, altijd netjes zittend aan; puntje aftrek. Dat valt hem, vind ik, niet te verwijten. Bovendien heeft hij bij het onderdeel apport van een vos over een hindernis, die hindernis niet genomen, dus dat was een nul. Eerlijk gezegd was dat mijn eigen schuld, ik had het springen vaker met hem moeten trainen. Hij is er nog niet zo handig in om met dummy’s in de bek over een hindernis te springen. En zeker niet met een zware vos. Dat moet je vaak doen met telkens zwaardere dummy’s en dan met zwaar wild zodat hij zelfvertrouwen krijgt. Maar de vossen sleep heeft hij zeer secuur en precies gelopen en hem keurig netjes ‘ter hand gesteld’! Hij moest tenminste een van deze twee vossen onderdelen behaald hebben, anders had hij de hele VGP niet gekregen. En die mag je maar twee keer in een hondenleven doen! Alles ging verder supergoed op de vrijdag! Op de zaterdag hebben we besloten om hem ook voor een certificaat in te schrijven, de Brt; ‘Bringtreueprufung! Dan verstoppen ze een vos in een bos perceel en dan moet de hond dat zelfstandig en zonder commando’s afzoeken. Bedenk; je zegt gewoon vrij en die bospercelen zijn niet klein, he! Die vos moeten ze zelfstandig en netjes apporteren en aan de voorjager aanbieden. Dat heeft hij dus ook nog eens ‘bestanden’. Op een leeftijd van twee jaar en vier maanden de VGP met 312 punten halen én daarna ook nog eens, als kers op de taart, zijn Brt proef met succes doen. Een wereld hond!!! Wat ben ik blij met Anna-Lena van Jaktpartners.com die hem een maand lang getraind heeft en de proef met hem heeft gelopen. En natuurlijk; dank aan de trainers én helpers, hier, van mijn Trainingsgroep ’t Sticht en dankjewel; Machteld van der Linden die met Gus en mij de zweet-spoor trainingen uitgezet en gelopen heeft!
