Bicha doet het nu goed, ze is twee keer achter elkaar aan de schijterij geweest en nu dan aan de antibiotica. Er heerste hier een buikgriep virus, dat valt niet te omzeilen. Wat een gedoe, zeg. Nu poept ze weer gewoon 3 keer op een dag, maar daarvoor was het om het uur, zo een beetje. Dat is in combinatie met bench training echt heel erg lastig. Bovendien moest ik gewoon naar mijn werk en dus kon ik elke dag twee keer een was draaien. Nu dus weer terug aan de bench training. Ze heeft het er heel moeilijk mee, maar als ik haar niet in de bench doe dan worden mijn groten er helemaal gek van. Ze krijgt ook regelmatig van ze op haar donder, daar wordt ze dan wel iets rustiger van. Het is echt een hondje dat doorgaat tot ze omvalt, en als ik dat laat gebeuren dan komt ze niet aan voldoende slaap. Zo raken ze overprikkeld en kom je van kwaad tot erger. Een pup die niet voldoende slaapt, krijgt niet de mogelijkheid om alle indrukken te verwerken.
Bicha is nu 13 weken oud. Ze komt nu in de secundaire socialisatiefase terecht, die duurt tot ze ongeveer een half jaar is. Ze noemen dit ook wel de angst fase, maar ik moet zeggen, ik merk er nog niets van, ze blijft gewoon open en zonder bang te zijn op andere honden af gaan. De herstel periode na een traumatische ervaring zal wat langer duren. Het enige dat ik merk is dat ze steun bij me komt zoeken als er blaffende honden zijn. Maar dat heeft ze altijd al gehad. Als er iets is waar ze onzeker op reageert komt ze altijd bij mij steun zoeken, en dat stimuleer ik ook. Ik dwing haar dan niet om toch de richting van het enge ding op te gaan, maar stel haar gerust. Wil ze niet, nou; dan niet. Maar de volgende dag weer wel proberen. Gerust stellen maar niet dwingen, want ik ben al super blij dat ze bij mij de veilige haven op zoekt. Dat betekend dat er vertrouwen is!
Ze heeft ook iets met stokken… hoe groter hoe beter. Aan de ene kant vind ik het niet leuk, stokken zijn gevaarlijk. Maar aan de andere kant leert ze wel om iets zwaars op de goede manier vast te pakken en te dragen, en daar heeft ze voor straks alleen maar profijt van. Dus ik reageer er maar niet op, of geef haar een dummy of een foam eend te dragen. Die vergeet ze dan ook wel eens maar gelukkig hebben we daar Tiko voor, die haar, en vooral de dummy of eend van haar goed in de gaten houdt…hij wil hem ook! Als ze iets heeft gevonden, of ik gooi een duifje voor haar, dan komt ze die bij me brengen die pak ik dan vaak niet geluk af. Verder moet ik zeggen dat ik met de gehoorzaamheid aan de slag moet. Wat ze nu aan commando’s kent is op zijn zachtst gezegd minimaal. Zit, ‘NEE’,‘uit de keuken’, ‘op de plaats’ en ‘van de baas’. Ik ben een klein begin aan het maken met de ‘blijf’ oefening. Als ik met ze allemaal naar de auto loop moeten ze blijven zitten, ik doe het hekje open, en wacht nog even met het ‘vrij’ of het ‘volg’ commando, tot ze me aankijkt. Zelfde met eten geven. Allemaal ZIT. Ik zet alle bakken voer voor de neus van de honden, als laatste haar bak. Zo gauw ze eropaf wil gaan til ik de bak weer op…ze gaat weer zitten, bak weer naar beneden, etc…tot ze blijft zitten en me aan kijk. Dan pas zeg ik VRIJ! Nu ook maar eens met de ‘down’ oefenen. Dat werkt goed als je hond zit; snoepje voor de neus houden en recht naar beneden voor de voetjes houden. Als ze met de snuit achter het snoepje aan gaat naar beneden trek je het snoepje over de grond van haar af. Doe je dat te snel dan gaat ze staan, dus langzaam naar voren trekken. O, en als ze de handeling, het gaan liggen, goed beheerst, DAN pas het commando aan die handeling koppelen door het te benoemen! Succes!!!
